Te Anau - The Catlins

De dag begon lekker vandaag. NOT! Een of andere #*#*# heeft de droger gisteravond uitgezet waardoor de was vanmorgen nog nat was. Normaal geen probleem, maar aangezien we de was echt nodig hadden en naar een verlaten boerderij zouden gaan toch wel noodzakelijk dat het droog zou worden. Gelukkig moesten we nog ontbijten dus in een half uurtje kreeg de superdroger onze kleding droog. Het eerste half uur dat we verspeeld hebben. Dan op weg naar The Catlins. Een half uur / veertig minuten gereden en dan, oke ik ga dit toegeven, kom ik met de fantastische mededeling dat ik daar twee dagen geleden gereden heb op de heenweg naar Te Anau. Waardoor ik Bram in de war maakte en hij acuut besloot om om te draaien. In de verste verte geen bordje of een plek om om de weg te vragen te bekennen. Kortom weer terug naar het begin, een uur verspeeld en er achter komen dat we in eerste instantie goed reden. Liever zeker zijn dat we goed zitten zullen we maar zeggen? Nee, gewoon stom van mijn kant. Bij Bram kwam inmiddels de stoom uit zijn oren waardoor ik het stuur over mocht nemen. 1,5 uur verder werd het niet veel beter. The Catlins staat namelijk niet duidelijk op onze wegenkaart, blijkbaar zoals als Geverik of Meers bij ons, en iedereen die we het onderweg vroegen wees ons een andere kant op. Tja, er zijn nou eenmaal verschillende wegen die naar Rome leiden. Vanaf dit punt werd het eerder grappig dan frustrerend, want je zult zien dat als eenmaal een ding tegen zit dat dan ook alles tegen zit. Dichte mist, vrachtwagens die te langzaam rijden en niet in te halen zijn, nog steeds geen verkeersborden.. Conclusie: Wij misten vandaag ons Tommeke. Maar look on the bride sight of life. We hebben wel meer van het land gezien dan onze routeplanner eigenlijk voor ogen had. Net toen we besloten hadden dat deze dag de boeken in zou gaan als "vergeet-zo-snel-mogelijk" reden we langs het bordje "Greenwood Farm" en stond een grote, vriendelijke boer op ons te wachten. We kregen een hand (wat een kolenschoppen!) en werden hartelijk ontvangen. Toen we hem vertelden hoe onze dag eruit had gezien tot dat moment bood hij ons aan om ons in de avond naar de pinguïns te brengen. Natuurlijk stemden we hier mee in. Na een lange  en zware hardlooproute (er is geen betere batterij dan frustratie) werden we om half vijf opgehaald vanaf de mooie boerderij in een toyota hilux. Een beest van een wagen die ons dwars door het land bracht. Eerst kregen we het uitzicht van the cronicles of narnia te zien. Fantastisch! De boer wist vanalles te vertellen over het landschap, maar niet zo commercieel als een gids dat zou doen. Erg leuk zoals hij het bracht. Na deze plek reden we door naar een berg die we af moesten lopen om bij de pinguïns te komen. Eenmaal beneden zagen we al de eerste Kowalski zitten. Een mooi geel kopje, ontzettend dik en ze nam verschillende poses aan voor de camera. De andere dikke Kowalski's die we zagen zaten op het nest of wiggelde naar de zee. Om bij deze schattige beestjes te komen moesten we eerst langs de grumpy zeeleeuw. We liepen er in een boogje van ongeveer twee meter omheen, totdat hij ons ineens gespot had en enorm begon te brullen. Bram gooide mij hier bijna letterlijk voor de leeuwen door achter mij te schuilen. In een flits bedacht ik me dat ik heel hard zou moeten sprinten als die rotzak achter ons aan zou komen. Gelukkig bleek hij alleen grumpy te zijn, maar had hij geen kwade bedoelingen. Hij bromde nog wat, maar ging toen weer verder slapen. Daarna hebben we nog meer pinguïns gezien en de zonsondergang vanaf het strand. Prachtig! Eenmaal thuis gekomen stond er een flinke maaltijd op ons te wachten. Uiteraard lam (als we dan toch de Nieuw Zeelandse keuken moeten benoemen komt lam
Er zeker zeker in voor), maar ook genoeg non-vlees lekkernijen. Genoeg voor een heel weeshuis en het gevoel alsof we bij opa en oma op bezoek waren (dit is eigenlijk een pleonasme). Tot onze stomme verbazing stond er een klein, donker poppetje die zijn handje naar zijn mond kon brengen met een centje erin. Als dan het centje erin zat draaiden de ogen wit weg. Dat poppetje hadden opa en oma in de Mockstraat! We hebben gevraagd waar het vandaan kwam, maar het was in ieder geval geen Nederlands poppetje. Daarna kregen we 101 verhalen over het boer-zijn en over de natuur in Nieuw Zeeland. Daarnaast wilden ze graag een aantal foto's van ons zien. Kortom het waren ontzettend lieve en geïnteresseerde mensen die een fantastisch verblijf voor ons georganiseerd hadden. Vanmorgen stond er een heerlijk ontbijt voor ons klaar en kwamen we bijna niet weg, omdat ze nog zoveel te vertellen hadden. Na 1,5 uur "lieten ze ons gaan", maar niet voordat we allerlei aanbevelingen en folders meekregen over wandelingen, musea en ander must-do dingen. We zijn razend enthousiast over dit verblijf en eigenlijk is het ook iets voor papa. Geen internet, geen telefonisch bereik. Pure rust! Zo werd onze dag toch nog een "nooit-te-vergeten-dag".

Ps1: Het is een vervelende tijd om helemaal naar Amsterdam te rijden. We kunnen ook de trein terug pakken.
Ps2: We missen jullie toch ook wel een beetje.
Ps3: Kimmetje, eigenlijk staan we quitte als ik deze reis van je oversla, maar vanwege je trouwe en vooral bruikbare berichten zal je mailbox ontploffen als je in Madagascar zit. Bovendien mis ik mijn portie mede-klunzigheid.  We hebben nog een week samen als ik terug ben en daarna plannen we snel een avondje eeuwige jeugd voor je!