Portobello (Dunedin) - Akaroa
Blijf op de hoogte en volg Bram en Arianne
26 Augustus 2012 | Nieuw Zeeland, Akaroa
Vanmorgen stonden we fris en fruitig om 05:15u op, wat nou uitslapen! Douchen, ontbijten, alles op ons gemakkie en rond
06:15u zaten we in de auto. De reis naar Akaroa ging voorspoedig. We hebben het rijden afgewisseld met slapen op de achterbank. 6,5 uur rijden? Wij hebben het netjes in 6 uur gedaan. Met als gevolg dat we nog een heerlijke, laatste wandeling konden maken. Allereerst hebben we onze spullen afgezet in ons nieuwe verblijf. We zagen buiten een oude caravan staan dus we waren even bang dat we daar in verbleven. Gelukkig bleken we onze nacht door te brengen in het huis. Een prachtig huis! Alles in Franse stijl (Akaroa is een van de weinige plekken in Nieuw Zeeland met Franse oorsprong) en wederom ontzettend lieve mensen (godzijdank geen Frans-talige) die ons hartelijk verwelkomden. Ze boden ons een wijntje voor in de avond aan. Daarbij keken ze ons zo lief aan dat het onmogelijk was om "nee" te zeggen. Maar eerst genieten van de natuur in Akaroa. Het zonnetje scheen, de temperatuur lag rond de 20 graden en we hebben een mooie wandeling gemaakt van een uurtje of 3. Wat een uitzicht, wederom. We hebben langzaam afscheid genomen van dit mooie uitzicht, want morgen gaan we naar Christchurch. Dat wordt meer winkelen dan wandelen in de natuur. De afgelopen vijf dagen heeft het hier flink geregend (wij hadden dus weer mazzel met het zonnetje vandaag) waardoor de walking track spekglad was. Dat leidde tot de nodige grappige momenten. Bram was op zijn Brams droogkloterij aan het vertellen waardoor ik mijn concentratie verloor en de berg op viel van het lachen, maar toch op mijn kont terecht kwam. Knappe prestatie op zich met als resultaat een natte, modder kont de rest van de route. Op de terug weg viel Brammetje met tas en al ook nog op zijn kont. Alles zonder gevolgen, maar het leverde bijna broekplastaferelen op. Wat ook bijna broekplastaferelen opleverde waren de drie rottweilers die ineens achter ons opdoken. Blijkbaar begaven we ons op "private property" dat wel een walking track was. Ons lichaam begaf zich in de fight, flight, fright positie, maar als helden op sokken hebben we ons er langs gewurmd. Mama zei een paar dagen geleden tegen ons "blaffende honden bijten niet". Helaas waren we vandaag niet zo zeker van deze uitspraak. Na een meter of 20 lieten ze ons gelukkig met rust en kwamen we er zonder kleerscheuren vanaf. De volgende keer staan we liever oog in oog met de dikke zeeleeuw dan met drie afgetrainde rottweilers. Na onze laatste wandeling besloten we nog een afscheid ronde te gaan hardlopen langs de haven (tante Jony heeft gelijk, iedere dag is sportdag voor ons). Dat ging lekker en eenmaal Bram thuis afgezet (na 45 minuten!) besloot ik zelf nog 25 minuten te gaan lopen. Ook dat was heerlijk en ik was klaar om te gaan douchen en de bewoners te ontwijken. Als een muisje liep ik het huis binnen, maar blijkbaar maakten mijn olifantenpoten genoeg lawaai om duidelijk te maken dat we thuis waren. "We are ready when you are ready." We kwamen er echt niet onder uit. Na de douche zaten we bij dit oudere stel op de bank. De man heeft een eigen wijngaard en vertelde enthousiast over zijn wijn. Bram praatte zichzelf er onder uit door te zeggen dat hij niet dronk. Helaas durfde ik geen nee te zeggen (de man vertelde zo lief en enthousiast over zijn wijn) en kreeg ik een viskom chardoney ingeschonken. Hartstikke lekker, maar met mijn verdelingsvolume, een maand geen alcohol en na een uur en tien minuten hardlopen niet de beste optie (weten jullie zeker dat we niet van de melkboer zijn?). Jullie begrijpen dat Bram naar het restaurant mocht rijden hoewel het maar een glas was. We hebben ons in ieder geval van onze goede kant laten zien, gezellig gekletst met de menskes en in het restaurant (met zijn tweeën) heerlijk gegeten. Op de terugweg van het restaurant wilde ik nog een foto maken van een 'schattig beestje' in de boom. Op basis van Bram zijn wijze woorden heb ik dit niet gedaan. Het bleek een opossum te zijn, een vieze buidelrat. Toch niet zo schattig. Hopelijk overleeft Sunny de nacht. Morgen slapen we uit en krijgen we een ontbijtje in ons Bed&Breakfast waarna we onze reis zullen vervolgen naar Cristchurch. Dat is onze laatste dag in Nieuw Zeeland waar we nog volop van gaan genieten.
Ps1: Papa, we zijn nog niet thuis en je hebt alweer een grote mond. Donderdag oorlog dan maar?
Ps2: Papa, als broerlief zo blijft rennen als dat hij dat hier doet wordt het nog spannend welke Beckers als eerste finisht.
ps3: We kunnen nog maar een foto plaatsen vandaar slechts een foto vandaag. Hoewel het steeds een moeilijke keuze is geweest aangezien we gemiddeld per dag 150 foto's hebben gemaakt.
06:15u zaten we in de auto. De reis naar Akaroa ging voorspoedig. We hebben het rijden afgewisseld met slapen op de achterbank. 6,5 uur rijden? Wij hebben het netjes in 6 uur gedaan. Met als gevolg dat we nog een heerlijke, laatste wandeling konden maken. Allereerst hebben we onze spullen afgezet in ons nieuwe verblijf. We zagen buiten een oude caravan staan dus we waren even bang dat we daar in verbleven. Gelukkig bleken we onze nacht door te brengen in het huis. Een prachtig huis! Alles in Franse stijl (Akaroa is een van de weinige plekken in Nieuw Zeeland met Franse oorsprong) en wederom ontzettend lieve mensen (godzijdank geen Frans-talige) die ons hartelijk verwelkomden. Ze boden ons een wijntje voor in de avond aan. Daarbij keken ze ons zo lief aan dat het onmogelijk was om "nee" te zeggen. Maar eerst genieten van de natuur in Akaroa. Het zonnetje scheen, de temperatuur lag rond de 20 graden en we hebben een mooie wandeling gemaakt van een uurtje of 3. Wat een uitzicht, wederom. We hebben langzaam afscheid genomen van dit mooie uitzicht, want morgen gaan we naar Christchurch. Dat wordt meer winkelen dan wandelen in de natuur. De afgelopen vijf dagen heeft het hier flink geregend (wij hadden dus weer mazzel met het zonnetje vandaag) waardoor de walking track spekglad was. Dat leidde tot de nodige grappige momenten. Bram was op zijn Brams droogkloterij aan het vertellen waardoor ik mijn concentratie verloor en de berg op viel van het lachen, maar toch op mijn kont terecht kwam. Knappe prestatie op zich met als resultaat een natte, modder kont de rest van de route. Op de terug weg viel Brammetje met tas en al ook nog op zijn kont. Alles zonder gevolgen, maar het leverde bijna broekplastaferelen op. Wat ook bijna broekplastaferelen opleverde waren de drie rottweilers die ineens achter ons opdoken. Blijkbaar begaven we ons op "private property" dat wel een walking track was. Ons lichaam begaf zich in de fight, flight, fright positie, maar als helden op sokken hebben we ons er langs gewurmd. Mama zei een paar dagen geleden tegen ons "blaffende honden bijten niet". Helaas waren we vandaag niet zo zeker van deze uitspraak. Na een meter of 20 lieten ze ons gelukkig met rust en kwamen we er zonder kleerscheuren vanaf. De volgende keer staan we liever oog in oog met de dikke zeeleeuw dan met drie afgetrainde rottweilers. Na onze laatste wandeling besloten we nog een afscheid ronde te gaan hardlopen langs de haven (tante Jony heeft gelijk, iedere dag is sportdag voor ons). Dat ging lekker en eenmaal Bram thuis afgezet (na 45 minuten!) besloot ik zelf nog 25 minuten te gaan lopen. Ook dat was heerlijk en ik was klaar om te gaan douchen en de bewoners te ontwijken. Als een muisje liep ik het huis binnen, maar blijkbaar maakten mijn olifantenpoten genoeg lawaai om duidelijk te maken dat we thuis waren. "We are ready when you are ready." We kwamen er echt niet onder uit. Na de douche zaten we bij dit oudere stel op de bank. De man heeft een eigen wijngaard en vertelde enthousiast over zijn wijn. Bram praatte zichzelf er onder uit door te zeggen dat hij niet dronk. Helaas durfde ik geen nee te zeggen (de man vertelde zo lief en enthousiast over zijn wijn) en kreeg ik een viskom chardoney ingeschonken. Hartstikke lekker, maar met mijn verdelingsvolume, een maand geen alcohol en na een uur en tien minuten hardlopen niet de beste optie (weten jullie zeker dat we niet van de melkboer zijn?). Jullie begrijpen dat Bram naar het restaurant mocht rijden hoewel het maar een glas was. We hebben ons in ieder geval van onze goede kant laten zien, gezellig gekletst met de menskes en in het restaurant (met zijn tweeën) heerlijk gegeten. Op de terugweg van het restaurant wilde ik nog een foto maken van een 'schattig beestje' in de boom. Op basis van Bram zijn wijze woorden heb ik dit niet gedaan. Het bleek een opossum te zijn, een vieze buidelrat. Toch niet zo schattig. Hopelijk overleeft Sunny de nacht. Morgen slapen we uit en krijgen we een ontbijtje in ons Bed&Breakfast waarna we onze reis zullen vervolgen naar Cristchurch. Dat is onze laatste dag in Nieuw Zeeland waar we nog volop van gaan genieten.
Ps1: Papa, we zijn nog niet thuis en je hebt alweer een grote mond. Donderdag oorlog dan maar?
Ps2: Papa, als broerlief zo blijft rennen als dat hij dat hier doet wordt het nog spannend welke Beckers als eerste finisht.
ps3: We kunnen nog maar een foto plaatsen vandaar slechts een foto vandaag. Hoewel het steeds een moeilijke keuze is geweest aangezien we gemiddeld per dag 150 foto's hebben gemaakt.
-
26 Augustus 2012 - 10:50
Mam:
Lieve schatten,
Kan me voorstellen dat jullie zijn geschrokken van die rottweilers en zeker als het er drie zijn.
In een groep zijn ze helemaal gevaarlijk.
Toen wij in Arnhem woonden had onze "bloemen"buurman ook een rottweiler lopen. Pap reed het terrein op en wilde uitstappen. Hij had 1 been uit de auto gezet, toen plots dat bakbeest zijn grote kop al grommend in paps kruis legde (wat heeft ie toch met honden richting zijn kruis). Pap durfde vervolgens geen beweging meer te maken. Onze buurman riep van een afstand kom er maar uit hoor.
Roep eerst die hond weg zei pap. De buurman had niet eens gezien dat zijn hond bij pap op schoot lag.
Dit keer was ie er zonder kruisscheren van afgekomen.
Dat was wat voor ons geweest hoor, heerlijk zo'n groot glas witte wijn van eigen boden.
En Ja jullie zijn NIET van de melkboer. Pap was vroeger ook geen drinker, tot dat feestje van oom Bob en tante Dymph........
Jullie laatste dag komt er aan en wel in chistchurch, ben benieuwd of er nog wel winkels zijn. Die stad is vorig jaar 2 maal getroffn door een hele zware aardbeving.
Daar moeten jullie geloof ik ook Sunny achterlaten, een karretje dat (als ie de laatste dag ook haalt) jullie toch niet in de steek heeft gelaten.
lieve schatten, weltrusten voor zometeen en tot heeeeeeel gauw.
dikke kus mam -
26 Augustus 2012 - 11:23
Storm:
Hi Kids,
Jammer dat jullie nog maar 1 foto konden plaatsen. Het blijft een indrukwekkend land. Ben benieuwd naar de stad. Wat voor een winkels, de ontwikkeling, de prijzen etc.. Nog even en jullie mogen de terugreis aanvaarden. Het voordeel van al dat afmatten is dat je dan beter slaapt in het vliegtuig.
Leuk dat verhaal over de wijnboer en zijn vrouw. Klinkt als lieve mensen. Vandaag de dag is Chardonnay in huize Beckers meer in trek dan melk. Zonder jullie zouden we genoeg hebben aan 1 koelkastje en zou de vaatwasser maar een paar keer per week hoeven te draaien. Laat staan de was. Wat ik heb geleerd van jullie lange afwezigheid is vooral hoeveel hetgeen ik mis. Was, vaatwas en dat eeuwige commentaar.
Mijn rugpijn is vrijwel weg dus die oorlog op de baan kan wel weer. Ik heb net een circuitje gedaan waarvan Stormsbaan onderdeel uitmaakte. Daar kun je echt je lol mee op. Zullen we volgende week samen doen kan ik direct beoordelen of ik de 16e aan de start al direct afscheid van jullie moet nemen.
Jullie stelden voor de terugreis van Schiphol met de trein te doen. Misschien is dat gelet op het tijdstip wel een goede optie. (Filetijd terug.) Zullen we jullie dan oppikken op het station in Roermond of in Eindhoven als jullie daar zouden moeten overstappen?
Plezier met winkelen!
x -
26 Augustus 2012 - 11:38
Bob En Dymph:
Hoi Aatjes,
Time flies when you're having fun. Voorbijgevlogen.
Gelukkig dat wij allebei zo'n brede rug hebben, want wij krijgen maar weer eens de schuld van het feit, dat een zeker ouderstel de drank zo heeft leren waarderen. Om het maar eens netjes uit te drukken. Laten wij nou toen gedacht hebben dat het twee volwassenen waren met een eigen verantwoordelijkheid. Zo zie je maar weer.
Nog een fijne dag in Christchurch, en een heel goede reis terug. Met nog maar eens een hele dikke knuffel van ons,
Bob en Dymph -
26 Augustus 2012 - 13:40
Jony:
OOO....al die uitdagingen over en weer. Ik zal er een schepje bovenop doen...ik doe mee!! maar dan wel op het gebied van shoppen. Kijken wie het het langst volhoudt, afgezien van het financiele dan.......WIE DOET ER MEE?
Ik denk dat wij zo ongeveer met hetzelfde bezig zijn, koffer zo'n beetje pakken, jullie voor de terugreis en wij voor de heenreis. Laatste wasmachine draaien, morgen nog wat spulletjes kopen enz. enz. Vanmorgen hadden wij het er nog over, het is precies 20 jaar geleden dat wij voor het laatst op Spaanse bodem waren. Toen waren de Olympische Spelen in Barcelona en zaten wij op Mallorca (zomer 1992). Overal galmde het lied van Freddy Mercury "Barcelona". Wij gaan zo wie zo de Olympische haven bekijken, die schijnt helemaal hip te zijn. Het is maar een paar dagen dus bij ons is het dan ook iedere dag een "sportdag" en zien wij op onze eigen manier OOK af!!
Shop ze in Christchurch, ben poepie jaloers natuurlijk.
PS: ik heb een bontmantel van opossum op zolder liggen, die heb ik ooit gekocht van mijn allereerst verdiende salaris. Nog steeds schitterend bont, maar ja wie durft er tegenwoordig nog met een bontjas te lopen. Ik niet!
Pas goed op elkaar en gebruik al je zintuigen.xxxmij -
26 Augustus 2012 - 13:52
Anna:
nou petje af arianne,nog steeds weet je verslag leuk te brengen.zal vreemd zijn als we die niet meer krijgen,maar aan de andere kant zijn jullie dan wel weer thuis,ook een fijn gevoel.was gisteren hartstikke gezellig met mijn familie,en kleine nora groeit gestadig en is een klein verwend mormeltje,schattig.jammer he bram dat jullie wijnboer geen wishky cola had want als ik mij niet vergis vind je dat wel lekker.vanavond uit eten met john en de rest van de familie,zelfs pap en mam gaan mee,hoe bestaat het he dat hij daar tijd voor heeft.hebben jullie beiden nog veel plezier en tot gauw kus oma en opa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
