Tongariro - Plimmerton

Nog een laatste keer genoten van een lekker ontbijt in ons kasteeltje en weer op weg naar het volgende avontuur. Snel weg hier, want het regent wederom. Gister liet de Kiwische Piet Paulisma al zien dat het vandaag druilerig weer zou worden. Echter na 1,5 uur rijden ontsnapten we aan de wolken (hij lijkt echt op Pietje). 13 graden, maar het voelt als heerlijk lenteweer met het zonnetje er op. Lekker aan het genieten van de omgeving, mooie lucht, schaapjes, koetjes.. Potverdorie zwaailicht met 'stop police'. Zonder donkere wolken aan de lucht voelden we de bui al hangen. Wel ja, dat hebben wij weer. We werden met twee andere auto's aan de kant gezet. Rijbewijs pakken en de grote ogen truc toepassen, meer kunnen we niet doen. Ik wist zeker dat ik niks verkeerd had gedaan. Allebei netjes de gordel om en echt niet harder dan 100km/h, toch? Je gaat toch even twijfelen. Kiwische oom agent: "Those two idiots in front of you were speeding. You weren't speeding, were you?" Met grote ogen: "No, I wasn't." (echt niet!). "Thanks for stopping, but you are fine. Have a nice day!" Ja, dat zal nu wel lukken. Met wat trillende handjes vervolgden we onze reis naar Wellington/Plimmerton en klaarde de lucht zowel letterlijk als figuurlijk weer op.
Eenmaal aangekomen in Plimmerton hebben we weer een hostel met een prachtig uitzicht. Ditmaal op de zee met in de verte al het Zuidereiland in zicht. Enige minpunt van dit hostel is de my little pony hostess die te nieuwsgierig is. Bram transformeert zich in Brom en ik kan doen alsof ik het leuk vind. Ze vroeg ons naar onze eerste walkingtrack in Plimmerton en vertelde ons: "Yeah, I have been there once. If you listen very well you can hear the horses talk." Uh ja, beleefd glimlachen en snel naar onze kamer, voordat we nog meer onzin aan moeten horen. Na onze eerste, ietwat tegenvallende walkingtrack (we zijn te verwend qua uitzichten, want het was gewoon mooi) besloten we er nog eentje te doen voor het eten. Resultaat: Midden in de grote stad Wellington. Afschuwelijk. Zo snel mogelijk weer  weg daar en dat was nog moeilijk ook. In ons eigen kleine dorpje wilden we graag iets eten. De keuze mogelijkheden waren enorm: Een Poolse bistro of een pizzeria waar alleen typische backpackers aanwezig waren (inclusief personeel). Dan toch maar de pizzeria wat in ieder geval vulde. Het kunnen nou eenmaal niet iedere dag culinaire hoogstandjes zijn. Deze omgeving is voor ons te dichtbevolkt, maar dat is pure smaak. Het uitzicht is gewoon weer fantastisch en morgen moeten we om 07:15u al inchecken voor onze boottocht! Dus wij gaan lekker vroeg naar bed en ons voorbereiden op de avonturen van het Zuidereiland. 

Ps1: Hoe was de verjaardag van ome Ton?
Ps2: Wij gaan geen enkele wedstrijd of weddenschap met ome Bob aan. Misschien over een jaar of 10-20 kajakken?