Motueka - Fisherman Island - Adele Island

Na een heerlijk McDonalds ontbijt -het "kiwi big breakfast" bestaat echt, maar deze hebben we wijs niet genuttigd - kwam Bram met de mededeling dat hij vandaag graag wil afzien.
"Prima", zei ik nog, "want we zitten toch bij elkaar in het bootje. Mag jij je uitleven." "Nee, ik wil twee aparte kajaks. Dan moet je zelf ook maar wat harder peddelen." 
Ja, tuurlijk. Dat doe ik wel even. Meneer stond niet stil bij het feit dat kleine broertjes groot worden en de 'grote' zus al jaren constant blijft.
Gelukkig bleek later dat we toch een tweepersoonskajak kregen. Hoewel.. Ik kan me herinneren dat ik ooit bijna slaande ruzie heb gekregen in een kajak. We zullen zien hoe dat afloopt, dacht ik nog. Na een safety check van mister pretty face (de eerste knappe Kiwi met sixpack, maar ook ontzettend verwijfd. Helaas weer geen foto al denken we dat hij best graag poses had willen aannemen) en een lesje hoe terug te komen in de kajak bij kapseizen, mochten we vertrekken. Bram ging voorin om te navigeren en ik mocht achterin sturen. Het liefst had Bram dit allebei zelf gedaan, maar dat ging niet. Eenmaal in zee (ja, open zee kajaken!) moesten we even wennen, maar ging kajak Beckers al vrij snel naar 'Fisherman Island'. De eerste de beste die ooit nog een keer bij ons op de bank durft te zeggen dat kajakken geen Olympische Sport is doen we wat aan! Maar dat terzijde. Naar het eerste eiland was het 4km peddelen en onze rug deed, naar schatting, al op de helft hartstikke zeer. Maar het was het meer dan waard. We zijn om 'Fisherman Island' gekajakt en zagen al vrij snel een vriendje (zeehond) op ongeveer twee meter van de boot. Hij trok behoorlijk de aandacht en was alles behalve verlegen. Hij zwom zelfs even mee. We snelden ons om het eiland om nog meer zeehonden te kunnen zien. Net toen we dachten dat we waarschijnlijk tevreden moesten zijn met deze ene zeehond, en onze rug nog meer voelden, zagen we aan land tientallen zeehonden liggen. De een nog dikker dan de ander. Ineens geen last meer van rugpijn toen we dit zagen. Geweldig om te zien hoe die beestjes liggen te zonnen en als ze het warm hebben lekker te water gaan. Want hoe slecht de weersomstandigheden gister waren, hoe fantastisch we het vandaag gehad hebben. 
Hoe was de safety check ook al weer? Niet aan land gaan bij rotsen? De zee was ongelooflijk rustig en we waren alleen op zee dus Bram heeft prachtige foto's kunnen maken van onze vriendjes op de rotsen. Jeanine opletten, exotische dieren op de foto! Na daar heerlijk rondgebanjerd te hebben zijn we naar een volgend strand gekajakt om even bij te komen. Daarna volle vaart vooruit, nog een eilandje gepakt, en binnen de tijd aan land. Na vier uur kajakken is het toch wel mooi geweest. Dat zullen we morgen gegarandeerd gaan voelen. Nog een avondje doorbijten in ons 'luxe resort' en dan morgen 4,5 uur rijden naar Hokitika. Dat is een tussenstop voor Fox Glacier dat geweldig schijnt te worden. We zijn benieuwd!

Ps: Achteraf gezien ging het prima in de kajak. We leven beide nog en zijn allebei geen enkele blauwe plek rijker. Het kan dus toch samen!