Fox Glacier - Queenstown

Na een lange tocht van vijf uur naar Queenstown zijn we aangekomen in ons hotelletje. We embrace it. De twee nachten in het tuinhuisje waren we al vergeten door de twee nachten in twee goede backpackers motels, maar dit slaat weer alles. Een super mooi hotel met bladgouden deurklinken, wederom een spa, cinema en sportgedeelte (zelfs een squashbaan!) en een uitzicht op een fantastische tuin. Wij zijn blij met onze twee nachten. Ook om even bij te komen van al het gereis met de auto, want daar hebben we het op dit moment mee gehad. We begonnen onze dag in Queenstown met een lunch. Boterhammen met nutella, omdat we uitgekeken raakten op de gouda kaas. Ja, wat dat betreft gedragen we ons als ware chauvinisten. Na onze Nederlandse lunch besloten we om weer een flink stuk te gaan wandelen. Bij de dichtstbijzijnde I-site (VVV-kantoor) haalden we een wandelkaart en "Skyline Gondola walking track" leek ons wel wat. Kiwi's hebben gemiddeld minstens 3 cm dikkere kuiten dan Nederlanders. Deze stelling komt niet voort uit een randomised controlled trial, een cohortstudie of anderszins evidence based geneuzel, maar is rechtstreeks uit the journal "onze duim" gezogen. Geheel op zijn Diederik Stapels? Neen, dat niet. Wij hebben het namelijk aan den lijve mogen ondervinden. Net toen we dachten dat Nieuw Zeeland geen verrassingen meer voor ons zou hebben werden we wederom verrast door middel van de meest steile berg tot nu toe. Drie kwartier alleen maar berg op lopen en dat voor de ultieme pannenkoekbewoners, wij tweeën. Ik hoorde Bram achter me foeteren en probeerde hem een aantal keren te motiveren middels "we zijn er bijna". Na dat drie keer gezegd te hebben geloofde hij dat natuurlijk niet meer (de eerste twee keer waren al dom van hem). Dan maar lokken door te zeggen dat er boven een heerlijke koffie op hem zou staan wachten (geen idee of dat ook daadwerkelijk zo zou zijn). Meneer zette door en na drie keer dood te zijn gegaan en weer herboren te zijn gedurende onze wandeling hebben we de top bereikt. En raad eens? Er stond inderdaad een heerlijke koffie op ons te wachten en een uitzicht om van te genieten. Enige anticlimax is het feit dat we de naam van deze track letterlijk hadden kunnen opvatten. Aan de andere kant van deze lieftallige 'heuvel' was een toegang middels gondels. We waren te trots om deze op de terugweg te gebruiken dus ook bergaf hebben we doorgebikkeld. We zijn er nog niet helemaal uit welke kant op zwaarder was. Na deze hevige namiddag wandeling hebben we onszelf beloond met heerlijk Japans eten. Sushi, sashimi, tempura, and so on. Bram had de chateaubriandportie blijkbaar nog in zijn achterhoofd, want die heeft flink wat naar binnen geduwd. Vanavond op zoek naar nog meer mooie walkingtracks. Dat belooft morgen weer een sportieve dag te worden!